Psalmen 90
1 “Een gebed van Mozes, den man Gods. HEERE! Gij zijt ons geweest een Toevlucht van geslacht tot geslacht. ”
2 “Eer de bergen geboren waren, en Gij de aarde en de wereld voortgebracht hadt, ja, van eeuwigheid tot eeuwigheid zijt Gij God. ”
3 “Gij doet den mens wederkeren tot verbrijzeling, en zegt: Keert weder, gij mensenkinderen! ”
4 “Want duizend jaren zijn in Uw ogen als de dag van gisteren, als hij voorbijgegaan is, en als een nachtwaak. ”
5 “Gij overstroomt hen; zij zijn gelijk een slaap; in den morgenstond zijn zij gelijk het gras, dat verandert; ”
6 “In den morgenstond bloeit het, en het verandert; des avonds wordt het afgesneden, en het verdort. ”
7 Want wij vergaan door Uw toorn; en door Uw grimmigheid worden wij verschrikt.
8 “Gij stelt onze ongerechtigheden voor U, onze heimelijke zonden in het licht Uws aanschijns. ”
9 Want al onze dagen gaan henen door Uw verbolgenheid; wij brengen onze jaren door als een gedachte.
10 “Aangaande de dagen onzer jaren, daarin zijn zeventig jaren, of, zo wij zeer sterk zijn, tachtig jaren; en het uitnemendste van die is moeite en verdriet; want het wordt snellijk afgesneden, en wij vliegen daarheen. ”
11 “Wie kent de sterkte Uws toorns, en Uw verbolgenheid, naardat Gij te vrezen zijt? ”
12 “Leer ons alzo onze dagen tellen, dat wij een wijs hart bekomen. ”
13 “Keer weder, HEERE! tot hoe lange? en het berouwe U over Uw knechten. ”
14 “Verzadig ons in den morgenstond met Uw goedertierenheid, zo zullen wij juichen, en verblijd zijn in al onze dagen. ”
15 “Verblijd ons naar de dagen, in dewelke Gij ons gedrukt hebt, naar de jaren, in dewelke wij het kwaad gezien hebben. ”
16 “Laat Uw werk aan Uw knechten gezien worden, en Uw heerlijkheid over hun kinderen. ”
17 “En de liefelijkheid des HEEREN, onzes Gods; zij over ons; en bevestig Gij het werk onzer handen over ons, ja, het werk onzer handen, bevestig dat. ”